بررسی اثربخشی بازی درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی بر علایم اختلال آسیب دیدگی تحولی در کودکان 3 تا 9 سال

در پژوهش حاضر کارایی بازی درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی را در اختلال آسیب دیدگی تحولی مورد بررسی قرار داده ایم. روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه شاهد در سال 1388، چهارده بیمار مراجعه کننده به درمانگاه روان پزشکی اطفال بیمارستان ابن سینا و دکتر شیخ مشهد که بر اساس معیارهای وندرکولک مبتلا به اختلال آسیب دیدگی تحولی تشخیص داده شده بودند، به طور تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. مادران کودکان، آزمون های یول جهت سنجش تنش کودکان و فرم کوتاه پرسش نامه ی تنش والدین را جهت بررسی تنش والدین پاسخ گفتند. جهت گروه آزمون 10 جلسه ی هفتگی 5/1 ساعته بازی درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی انجام گردید. در پایان جلسات، والدین هر دو گروه مجددا آزمون ها را تکمیل کردند. یافته ها با کمک آزمون های آماری مجذور خی و تی تفسیر شدند. یافته ها: تفاوتی بین دو گروه در متغیرهای جنس، سن و سطح تحصیلات کودکان و سن و سطح تحصیلات مادران وجود نداشت (05/0p، 01/0=p و 01/0=p). تغییر معنی دار در نمره ی کلی پرسش نامه ی تنش والدین و مقیاس های پریشانی والد و اختلال عملکرد در ارتباط کودک والد در طی درمان در گروه آزمون دیده شد (05/0>p) که در گروه شاهد تغییر معنی دار مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه گیری: بازی درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی، تنش تجربه شده توسط کودکان و مادران ایشان را کاهش می دهد